Zoveel zaken te regelen, zoveel nieuwe aspecten aan onze emigratie zoals striktere regelgeving, andere manier van werken, maar vooral de ongelofelijke behulpzaamheid van de mensen om ons heen, de Oostenrijkers die uitspreken dat we goed bezig zijn en ons tips geven op allerlei gebied. Het vormt zo'n beetje het plaatje van de afgelopen weken. We zouden willen dat de verbouwing al op zijn eind liep maar er zijn meer administratieve handelingen te doen dan er slagen van de hamer zijn. Ons bedrijf dient opgericht te worden, de bankrekeningen dienen geopend te worden en de pasjes zijn door de feestdagen hier langer onderweg dan wij willen. Bij een verandering in je leefomgeving is het het beste je aan te passen aan het tempo en de houding aan te nemen die men daar heeft. Vriendelijk en behulpzaam zijn kost geen geld en dat hebben ze hier in Oostenrijk zeker als motto. Het gaat er een stuk relaxter aan toe dan in Nederland. Ik zag gisteren online een quote voorbij komen dat een buitenlands accent een vorm van moed is. En zo voelt het hier ook. In plaats van je te generen omdat je de taal nog niet goed spreekt, zullen ze je hier niet meewarig of afkeurend aankijken. Men waardeert ons arbeidsethos, ons enthousiasme en onze voortvarendheid in keuzes en beslissingen.
En het huis, ons mooie Oostenrijkse chalet, voelt steeds meer als thuis. De huiskamer is ingericht, de eerste aanpassingen zijn tot tevredenheid gedaan en we weten veel zaken nu te vinden in plaats van dagen te lopen zoeken. Dozen inpakken vergt tijd en inzicht maar het uitpakken is nog veel uitdagender. Waar stouw je spullen die je nu niet direct nodig hebt maar wel zult moeten vinden in de nabije toekomst? Waar berg je zaken op waar wij wel bij kunnen maar de gasten zeker niet? Hoe richt ik ons kantoor zo in dat we er ook kunnen werken in plaats van uit het raam te blijven staren? Haha, een gewenning van weken maar wat voelt het goed. Als we 's ochtends wakker worden, zijn de keuzes die we maken voor onszelf en niemand anders. Het is elke dag niet de berg die we overwinnen maar onszelf. En daarna komt er altijd weer een hogere berg die nog niet beklommen is. Maar ach, het voelt dan weer zo heerlijk bevrijdend om op vrijdagmiddag 15:00 uur te zeggen: het is genoeg geweest, we gaan heerlijk naar buiten de zon in en gaan wat drinken bij het Almgasthof Himmelbauer (what's in a name!?) hoog op de berg met dit prachtige uitzicht op ons dorp.
Your home should tell the story of who you are and be a collection of what you love
Liefs vanuit Obervellach
Ingrid
Comments